woensdag 13 juli 2011

Geertavia


Het schip Wilders is zinkende! Doch vooralsnog geen paniek in de kajuit van de Geertavia, maar zoals altijd weet de geschiedenis wel beter. Het antwoord vinden we aan de andere kant van de oceaan, in Australië op precies te zijn.

Want zoals de geschiedenis van het in Australie gestrande VOC handelsschip Batavia ons vertelt heerste er chaos en muiterij op de eilanden van de schipbreukelingen. Er werd een waar schrikbewind uitgeoefend, en de muiter wachtte slechts het roemruchte kielhalen. Bij dit kielhalen wordt de gestrafte met een touw onder het kiel door getrokken; dit kon in de lengte richting, of overdwars. Echter is het kielhalen officieel afgeschaft in 1854; tot die tijd was het een straf dat slechts door de kapitein kon worden opgelegd. Ook op de Bavatia leken de muiters terrein te winnen, maar achteraf zijn de muiters gepakt en berecht. De Batavia zelf overleefde echter niet en zonk  naar de bodem van de Indische oceaan.

In het hier en nu rekruteerde Kapitein Wilders bemanning met ketterse ideeën en crimineel verleden, iets waarvan met al ten tijde van de VOC al wist dat het slechts zal leiden tot chaos en muiterij. Ook nu loert er muiterij in de vorm van opperkoopman Brinkman. Echter kapitein Wilders waakt vooralsnog met een heus schrikbewind van dictatuur, of Brinkman in de nabije toekomst een strenge straf van kapiteins’ hand wacht is nog maar de vraag.

Ik zou niet durven stellen dat Brinkman gekielhaald moet worden, noch Wilders (al zou het een amusant youtube filmpje opleveren). Het punt is dan ook dat Wilders is niets meer is dan voer voor muiterij. Of zal hij zich daadwerkelijk onderwerpen aan democratie? Het lijkt een verloren “en garde”, met de rug tegen de rand van het schip; hij zal wel moeten. Een democratie is iets anders dan namens het volk vanuit eigengereidheid prediken. Of zal zijn partij hiermee instemmen?.

Het schip Wilders is zinkende. De billen moeten bloot, de intenties op de voorpagina van- bij voorkeur toch echt- de Telegraaf. De muiterij dreigt en zoals de geschiedenis van de Nederlandsche vloot ons verteld, zonk de Batavus voor de Australische kust. Zou het schip Wilders het zelfde lot wachten? Zou hij ten gronde gaan aan stuurloosheid en over enkele jaren gezonken zijn naar de diepste boden van vergetenheid? Dáár onder op de bodem van de Maas, naast de wrakken van zijn voorgangers als LPF en CD?

De tijd zal het leren, maar zullen wij van de tijd leren?

woensdag 9 maart 2011

Grijs geworden spijt...


Hey hallo, het is vast even schakelen, want dit had je vast niet verwacht.
Het toeval deed me aan je denken, en het hield me wakker vannacht.
Ik besloot het op te schrijven en schreef je deze digitale brief. (het rijmt ook hè!)
Schrik niet dit is geen aanzoek, maar gewoon heerlijk impulsief.

Het is al heel wat jaartjes geleden, maar nu pas kan ik het bekennen;
Nooit eerder wilde ik het zeggen, mezelf ook niet laten kennen.
Je was voor mij de allereerste, ik was smoorverliefd op jou.
Ik was zo jong en onbezonnen, geen idee wat ik met je wou.

Nu bijna 10 jaar later realiseer ik me, dat jij wel meer verdiende;
“Geen relatie, wel samen en vooral zogenaamde vrienden”
Ik geef het toe; ik was debet aan al het vreemde gedoe.
Nu vraag ik me af; maakte het je niet gewoon doodmoe?

Spijt wil ik niet hebben, maar noem het melancholiek voor het gemak.
Misschien gek dat ik er nu pas op terug kom, maar niet dat was pas zwak.
Herinner jij je nog hoe het was, hoe zit ik nog in jouw geheugen?
Het is niet mijn bedoeling maar op een toevallige “hallo” zou ik me wel verheugen.

Nogmaals dit was geen aanzoek, maar weet wel dat ik even zou moeten wennen.
Ik realiseer me dat, na een jaar of 10, we elkaar misschien nauwelijks meer kennen.
Toch heb je bij mij een plekje, dat maakt het allemaal zo complex.
Je verdient een laatste kusje, een misschien een keertje harde ........  (sorry, kon het niet laten)

Ik hoop dat je mijn humor en directiviteit nog een beetje kan waarderen?
Anders mijn excuses en als schrale troost; jouw respect blijft in ere.
Heb je ook “Huisje boompje beestje”, hoe gaat het in zijn totaliteit?
Ik hoop op een antwoord, een korte babbel, misschien een vleugje brutaliteit

De chronologische voldorde is een beetje zoek, maar dat kan me niet veel schelen.
Verder niets, ik wilde dit eindelijk eens met je kunnen delen.
Wel wilde ik je nog graag vragen, hoe het nu eigenlijk met je gaat?
Laat ik verstandig zijn, en zorgen dat ik het hier nu bij laat....

Het is al zo lang geleden, maar toch; ik moest wat kwijt.
Geen aanzoek, geen romance, gewoon grijs geworden spijt.

vrijdag 14 januari 2011

130 km/u

"VVD, CDA en PVV zijn het eens over een verhoging van de maximumsnelheid naar 130 kilometer per uur" kopte het financieel dagblad op internet.

Ondanks 15 doden extra, zijn het de grote bolides van rechts Nederland die voor 8% minder reistijd met alle plezier de ontwikkelingen op gebied van zuinigere motoren en minder milieubelasting naar de klote helpen. Een mooi staaltje kortzichtigheid met eigen belang voorop.

Maar misschien- want ik ben de beroerdste niet- moet ik mezelf kortzichtigheid verwijten, misschien is het naïef om te denken dat door vermindering van reistijd minder mensen het ov gebruiken, en eerder de auto nemen. Misschien heeft het kabinet wel hele andere beweegredenen, met enig vertrouwen in de wijze man in het torentje kan ik haast niet anders denken. Maar wat zijn die beweegredenen?

Twee koppen koffie en een verloren zondag middag doen mij denken aan de trampoline van Mark Rutte. In de regeringsverklaring legt Rutte uit dat hij graag wil helpen springen, maar daarna moet de Nederlander het zelf doen. Dat er een groep medemensen is die niet eens zelfstandig op de trampoline weten te komen, laat staan de trampoline in Mark's achtertuin weten te vinden heeft hij daarbij over het hoofd gezien.

Laten we niet vergeten dat onze Mark die medemens niet kent, nog nooit gezien heeft wellicht. De VVD sluit de ogen en wanneer de confrontatie dan toch volgt; rijden ze er een extra hard aan voorbij want mag binnenkort dan eindelijk...