Geertavia

Het schip Wilders is zinkende! Doch vooralsnog geen paniek in de kajuit van de Geertavia, maar zoals altijd weet de geschiedenis wel beter. Het antwoord vinden we aan de andere kant van de oceaan, in Australië op precies te zijn.

Want zoals de geschiedenis van het in Australie gestrande VOC handelsschip Batavia ons vertelt heerste er chaos en muiterij op de eilanden van de schipbreukelingen. Er werd een waar schrikbewind uitgeoefend, en de muiter wachtte slechts het roemruchte kielhalen. Bij dit kielhalen wordt de gestrafte met een touw onder het kiel door getrokken; dit kon in de lengte richting, of overdwars. Echter is het kielhalen officieel afgeschaft in 1854; tot die tijd was het een straf dat slechts door de kapitein kon worden opgelegd. Ook op de Bavatia leken de muiters terrein te winnen, maar achteraf zijn de muiters gepakt en berecht. De Batavia zelf overleefde echter niet en zonk  naar de bodem van de Indische oceaan.

In het hier en nu rekruteerde Kapitein Wilders bemanning met ketterse ideeën en crimineel verleden, iets waarvan met al ten tijde van de VOC al wist dat het slechts zal leiden tot chaos en muiterij. Ook nu loert er muiterij in de vorm van opperkoopman Brinkman. Echter kapitein Wilders waakt vooralsnog met een heus schrikbewind van dictatuur, of Brinkman in de nabije toekomst een strenge straf van kapiteins’ hand wacht is nog maar de vraag.

Ik zou niet durven stellen dat Brinkman gekielhaald moet worden, noch Wilders (al zou het een amusant youtube filmpje opleveren). Het punt is dan ook dat Wilders is niets meer is dan voer voor muiterij. Of zal hij zich daadwerkelijk onderwerpen aan democratie? Het lijkt een verloren “en garde”, met de rug tegen de rand van het schip; hij zal wel moeten. Een democratie is iets anders dan namens het volk vanuit eigengereidheid prediken. Of zal zijn partij hiermee instemmen?.

Het schip Wilders is zinkende. De billen moeten bloot, de intenties op de voorpagina van- bij voorkeur toch echt- de Telegraaf. De muiterij dreigt en zoals de geschiedenis van de Nederlandsche vloot ons verteld, zonk de Batavus voor de Australische kust. Zou het schip Wilders het zelfde lot wachten? Zou hij ten gronde gaan aan stuurloosheid en over enkele jaren gezonken zijn naar de diepste boden van vergetenheid? Dáár onder op de bodem van de Maas, naast de wrakken van zijn voorgangers als LPF en CD?

De tijd zal het leren, maar zullen wij van de tijd leren?

Grijs geworden spijt...

Hey hallo, het is vast even schakelen, want dit had je vast niet verwacht.

Het toeval deed me aan je denken, en het hield me wakker vannacht.

Ik besloot het op te schrijven en schreef je deze digitale brief. (het rijmt ook hè!)

Schrik niet dit is geen aanzoek, maar gewoon heerlijk impulsief.

Het is al heel wat jaartjes geleden, maar nu pas kan ik het bekennen;

Nooit eerder wilde ik het zeggen, mezelf ook niet laten kennen.

Je was voor mij de allereerste, ik was smoorverliefd op jou.

Ik was zo jong en onbezonnen, geen idee wat ik met je wou.

Nu bijna 10 jaar later realiseer ik me, dat jij wel meer verdiende;

“Geen relatie, wel samen en vooral zogenaamde vrienden”

Ik geef het toe; ik was debet aan al het vreemde gedoe.
Nu vraag ik me af; maakte het je niet gewoon doodmoe?

Spijt wil ik niet hebben, maar noem het melancholiek voor het gemak.

Misschien gek dat ik er nu pas op terug kom, maar niet dat was pas zwak.

Herinner jij je nog hoe het was, hoe zit ik nog in jouw geheugen?

Het is niet mijn bedoeling maar op een toevallige “hallo” zou ik me wel verheugen.

Nogmaals dit was geen aanzoek, maar weet wel dat ik even zou moeten wennen.

Ik realiseer me dat, na een jaar of 10, we elkaar misschien nauwelijks meer kennen.

Toch heb je bij mij een plekje, dat maakt het allemaal zo complex.

Je verdient een laatste kusje, een misschien een keertje harde ........  (sorry, kon het niet laten)

Ik hoop dat je mijn humor en directiviteit nog een beetje kan waarderen?

Anders mijn excuses en als schrale troost; jouw respect blijft in ere.

Heb je ook “Huisje boompje beestje”, hoe gaat het in zijn totaliteit?

Ik hoop op een antwoord, een korte babbel, misschien een vleugje brutaliteit

De chronologische voldorde is een beetje zoek, maar dat kan me niet veel schelen.

Verder niets, ik wilde dit eindelijk eens met je kunnen delen.

Wel wilde ik je nog graag vragen, hoe het nu eigenlijk met je gaat?

Laat ik verstandig zijn, en zorgen dat ik het hier nu bij laat....

Het is al zo lang geleden, maar toch; ik moest wat kwijt.

Geen aanzoek, geen romance, gewoon grijs geworden spijt.

130 km/u

"VVD, CDA en PVV zijn het eens over een verhoging van de maximumsnelheid naar 130 kilometer per uur" kopte het financieel dagblad op internet.

Ondanks 15 doden extra, zijn het de grote bolides van rechts Nederland die voor 8% minder reistijd met alle plezier de ontwikkelingen op gebied van zuinigere motoren en minder milieubelasting naar de klote helpen. Een mooi staaltje kortzichtigheid met eigen belang voorop.

Maar misschien- want ik ben de beroerdste niet- moet ik mezelf kortzichtigheid verwijten, misschien is het naïef om te denken dat door vermindering van reistijd minder mensen het ov gebruiken, en eerder de auto nemen. Misschien heeft het kabinet wel hele andere beweegredenen, met enig vertrouwen in de wijze man in het torentje kan ik haast niet anders denken. Maar wat zijn die beweegredenen?

Twee koppen koffie en een verloren zondag middag doen mij denken aan de trampoline van Mark Rutte. In de regeringsverklaring legt Rutte uit dat hij graag wil helpen springen, maar daarna moet de Nederlander het zelf doen. Dat er een groep medemensen is die niet eens zelfstandig op de trampoline weten te komen, laat staan de trampoline in Mark's achtertuin weten te vinden heeft hij daarbij over het hoofd gezien.

Laten we niet vergeten dat onze Mark die medemens niet kent, nog nooit gezien heeft wellicht. De VVD sluit de ogen en wanneer de confrontatie dan toch volgt; rijden ze er een extra hard aan voorbij want mag binnenkort dan eindelijk...

Flikker op!

Ik neem jullie mee, een aantal weken terug in de tijd; “23.00 uur” knippert in oranje gloed op het dashboard van mijn auto, terwijl ik uitstap bij een tankstation ter hoogte van Venray. Ik koop een mars en sta even stil bij de vermoeiende dag. Aan mijn dagdromen wordt abrupt een einde gemaakt wanneer er een auto voorbij komt. Het lijkt even alsof de beste man- of vrouw, want het is een echt wijvenautootje- spoedig als spookrijder bekend zal staan wanneer hij richting de oprit van de snelweg rijdt. Maar dat blijkt niet het geval, met een ferme draai zwiept de auto van de super 95 naar de diesel voor vrachtwagens. Daar, net naast het tankstation- waar ik nog sta te genieten van mijn Mars- komt hij tot stilstand en ontstaat de volgende dialoog;

…; "Mag ik iets vragen"?

Ik; “dat mag”

… - “Ben jij Jeroen”?

Ik; “Nee”

…; "Ow, want ik heb een afspraak en wacht op iemand".

Ik; “Dan wacht je niet op mij”.

Hier lijkt de dialoog zijn einde bereikt te hebben door, iets wat ik mijn feilloze vermogen noem om mensen in te schatten. Niets blijkt minder waar wanneer de auto na 3 meter weer tot stilstand komt.

..; "Heb je misschien interesse om een keer met een man…..”

Ik; "Dat hoef je me niet te vragen, want daar ben ik niet van gediend"!

Zo abrupt als de dialoog begon, komt hij weer tot een eind. Bij de eerste “mag ik iets vragen” had ik al het vermoeden dat me dit keer niet werd gevraagd waar de dichts bijzijnde coffeeshop is. Nee, vanaf minuut één (b)leek dit een vies mannetje dat zijn libido niet de baas kon zijn.

Enigszins beduusd stap ik na de avances in de auto en rij- met de handrem er nog op- weg. Nog regelmatig maakt mijn vriendin misbruik van mijn beeldende fantasie door mij te herinneren aan deze avond. Ook heb ik sinds kort een nieuwe bijnaam; “Jeroen”. Dat is allemaal niet zo erg, grappig ook wel. Maar er is heel iets anders wat mij sindsdien bezig houd. Meest opvallende detail was namelijk niet zozeer het rode wijvenautootje, maar het ichthus symbool (christelijke visje) achter op zijn auto. Wat ik mij sinds die avond toch meerdere malen heb afgevraagd is; “ZIE IK ER SOMS UIT ALS EEN GODVERGETEN FLIKKER?”

Tweestrijd (nabije toekomst)

De sleutel draai ik om en stap naar binnen, plots gaat het licht uit.

Ik wrijf nog door mijn blonde lokken, want ik zie er niet uit.

Vreemd genoeg verwacht ik jou, maar je was toch niet thuis?

Ik roep nog hallo, maar de doodse stilte verraadt iemand in huis.

Hoe zou ik het nu alleen moeten opnemen tegen een inbreker?

Ik ben ook maar een stakker, vooral niet sterk maar wel onzeker.

Ik praat wat in mezelf, de angst ben ik niet de baas.

Ik overstem de stilte, maar ach wat klinkt het dwaas;

Hallo, hallo, Ik hoor voetstappen daar boven...

Is er iemand thuis, of komt iemand mij beroven?

Hallo, hallo, ik dacht dat ik iets hoorde...

Is er iemand thuis, of komt iemand mij vermoorden?

De nacht is stil, alle straten zijn leeg, hier is al uren niemand thuis.

De buren hebben de gordijnen dicht, en er zit niemand voor de buis.

Ik kom vast ongemerkt achterom, tik gewoon een ruitje in

Spijtig maar het is immers, niet alleen het persoonlijk gewin.

Ook al is het niet de eerste keer, toch vloeit er iets door mijn bloed.

Een ril van opwinding, spanning onder een angstige gloed.

Hoor ik nu een hallo, dit huis was toch verlaten?

Misschien is het verbeelding, maar ik hoor een man praten

Hallo, hallo? Ik hoor iemand roepen daar beneden...

Iemand is in huis, dus word ik in stukken gesneden.

Hallo, hallo? Iemand heeft mij moeten horen…

Er is iemand in huis, en zal mij straks vermoorden.

Linkse hobby

Muziek met een boodschap; grauw, romantisch of met een lach.

Beïnvloedt door Dylan of Waits. Geen Gaga of Jan Shit, ook geen Mozart of Bach.

Akoestische muziek, met grauwe, catchy sound afgewisseld met volle akkoorden.

Waar het publiek gekluisterd zit, aan al die spinnende woorden.

Muziek in een voorstelling, een show, een soort van cabaret.

Waar de blues en de folk met elkaar dansen, zelfs de bassen doen aan ballet.

Die mysterieuze muzikant, vol geloof, passie en romantiek.

Nee geen commercie, maar kunst; dát is mijn muziek!

Zwarte pieten...

Het is November, met de intocht van de Sint in zicht liggen de winkels al vol met pepernoten, marsepein en strooigoed. Nu de zwarte pieten in het politieke debat al zijn toebedeeld, schrijf ik de Sint dit verlanglijstje.

In de verkiezingscampagne twitterde Verdonk iets over “Marokanen”. De woorden Turk en Marokkaan zijn door Rita al zo vaak getypt dat de letter k, inmiddels niet meer werkt. Wat als dat straks ook geldt voor de r en Rita solliciteert bij een grote verzeeingsbank? Nee, dat moet niet kunnen. Rita Verdonk gun ik een nieuwe laptop.

De lezingen van Balkenende mogen iets kosten, dat is niet zo erg, Geert en partij kosten ons als samenleving immers ook genoeg. Geert Wilders en de PVV gun ik daarom een lezing van J.P. over normen en waarden, een meerwaarde voor het toekomstige debat en daarmee ook een investering voor de lange termijn.

Op inhoud heeft Cohen zijn tegenstanders nog niet kunnen betrappen, en voor onsmakelijk “terugpakkertje” en slechte winnaarsmentaliteit wil ik hem graag behoeden. Voor Job vraag ik daarom een setje oordopjes, of wellicht zelfs gehoorbescherming tot 90 db.

Behoeden wil ik ook de vooruitstrevende Halsema en Pechthold, voor hen vast een MP5-speler. Af en toe even geen gezeur gun ik ook onze nieuwe premier. Voor Rutte geen Mp3,4 of zelfs 5, voor hem vraag ik een ouderwetse LP speler, dat beschermt hem op gepaste tijden niet alleen tegen zijn nieuwe maatje Geert, maar levert ook voldoende gespreksstof op voor zijn kabinet (aan grijsgedraaide platen geen tekort). Voor dat zelfde kabinet vraag ik kartonnen doosjes van 10 bij 5 centimeter, de dooie mussen komen over 4 jaar per (geprivatiseerde) post retour.

Ik zou het bijna vergeten, een wens voor mijzelf. Tja, we weten inmiddels dat 20% van de PVV crimineel is, dus ik voel me niet meer veilig. Doe mij dus maar een visum voor 4 jaar Verweggistan, tenzij ze daar ook al last hebben van de "verwildersing" van de samenleving (maar dat zal wel niet).

Tevreden kijk ik naar mijn wensen voor onze politiek. Vanavond rol ik dit briefje op en plaats het in mijn schoen voor de haard. Misschien plaats ik mijn schoen wel in de haard, om de pieten te beschermen. Want het zal met dit kabinet niet lang meer duren voor ik elke ongewenste neger in huis mag molesteren. Als mijn schoenen vlam vatten is dat niet erg, mijn maatje 47 kan de deur uit; op grote voet leven is er toch niet meer bij.

Op naar de kerst…