zaterdag 13 november 2010

Watjes of schatjes (trouw.nl)

Als opvoeder van beroep en moderne (eind) 20-er is het natuurlijk onmogelijk om me aan enige opdracht te houden. Die 500 woorden; “steek die maar in je hol”! Een moderne opvoedingssituatie beschrijven? Ook dat is niet aan de orde. Precies zoals het iemand van de huidige generatie etters betaamt, doe ik toch wel wat ik zelf wil!

De walgelijke term “jeugd van tegenwoordig” verraadt een enorme kortzichtigheid in de toevoeging “van tegenwoordig”. Ik walg van de krachttermen die aan de kapstok van de huidige generatie worden gehangen. Jeugdig zijn is van elke tijd, grenzen verleggen hoort daar bij, net als dat het vervagen van normen van elke tijd is. In mijn optiek doet de huidige generatie het -ondanks de veranderende maatschappij- nog niet zo slecht. We hadden de individualisering, de 100 gb/sec-communicatie en de polarisatie 40-50 jaar geleden los moeten laten op de hippies, een drama had zich voltrokken. De vraag of er mogelijk iets schort aan de jeugd raakt kant noch wal. Zou het werkelijk mogelijk zijn dat de kinderen die de afgelopen 20 jaar geboren zijn, andere aangeboren eigenschappen hebben dan die van pakweg 50 jaar geleden? Is het mogelijk dat de mens in 20 jaar tijd dermate veranderd is? Of is de opvoeding in combinatie met de veranderde maatschappij wellicht oorzaak van alle “hedendaagse ellende”.

Met die laatste twee woorden chargeer ik enorm, mede omdat ik nog niet eens zo ontevreden ben over onze jeugd. Ik ben wel kritisch naar de opvoeders en vind dat we onze opvoedingsdoelen en -middelen tegen het licht moeten houden. Passen deze nog wel bij de opvoeding anno 2010? U realiseert zich vast wel dat er in 10 jaar tijd veel veranderd is; de wereld van uw kinderen is een andere dan de wereld waarin u zelf bent opgegroeid. Nu moeten we er nog naar handelen. De grote vraag is nu wat er dan precies anders zou moeten? Helaas heb ik slechts 500 woorden en zouden er stapels boeken voor nodig zijn om daar een enigszins sluitend antwoord op te kunnen geven. Eigenlijk is het antwoord op die vraag niet eens zo heel interessant, veel interessanter is de mentaliteit van de ouder. Met een gezond stel hersens, een fikse dosis relativeringsvermogen en vertrouwen in het kroost komen we een heel eind. Bovendien blijft het feit overeind dat de ene ouder een toptalent is; achterover durft te leunen en op fingerspitzengefühl kan sturen en ingrijpen met structuur, duidelijk en regels. Voor een ander geldt dat niet. Voorwaarde blijft dat we interesse tonen in de jeugd, en in het jong zijn anno 2010. 

De opening van dit stuk bevestigt wellicht de gedachte van de norse, “zie-je-wel” achteruitkijkers onder ons. Aan hen dan ook in het bijzonder de boodschap dat jeugd van elke tijd is, een oplossing voor de "hedendaagse ellende" ligt dan ook in de opvoedingsvisie en vooral de opvoedingsmiddelen die wij opvoeders daar voor inzetten, en niet in het veranderen van het jeugdig zijn op zich.

Mijn advies: opvoeding… praat erover








1 opmerking: